رایحه کوکو طوریه که هر کسی یه بارم که شده … حتی محض کنجکاوی امتحانش کنه…
و خب امان از اولین پافی که از این بادی پرفیوم میزنی… بوی ترنجه که میپیچه اطرافت و دلتو میبره… با خودت میگی چه فایده مگه چقدر موندگاری داره و این بوی جذاب خیلی زود از بین میره!! اما یکم که میگذره میفهمی اصلا درستش همین بوده که اون بو بره و تازه بتونی طراوت رز و یاس رو اطراف خودت حس کنی…
انگار که اردیبهشت ماهه و رفتی یه جای سرسبز که با هر قدم که برمیداری بوی یاس که پیچیده دور درختا هوش از سرت میپرونه! بوی وانیل و مشک آخرش هم که دیگه نگم براتون… اصلا انگار کوکو تونسته راز سفر در زمانو بفهمه و یه نسخه از این بادی پرفیوم دلربا رو فرستاده به قرن هفت و ناگاه رسیده به دست حافظ و انقدر دل حافظ رو برده که حافظ نتونه مقصودش رو با حرف بیان کنه و شده شاعر!!!
شاعر بزرگ ایرانی که بوی مشک و عنبر از شعراش بلند میشه و اون بوی مشک رو ما مدیون این بادی پرفیوم جذاب هستیم! بهرحال، الکی که نشده ملکه